...

مهاجرت به آمریکای جنوبی ۲۰۲۵

در سال 2025، مهاجرت به آمریکای جنوبی به یک جریان مهم و رو به رشد برای افرادی تبدیل شده است که در جستجوی فرصت‌های نوین کاری، تحصیلی و سرمایه‌گذاری در خارج از مرزهای خود هستند. با در نظر گرفتن شرایط اقامت امریکای جنوبی و غنای فرهنگی کم‌نظیر کشورهای این قاره، بسیاری از مهاجران به دقت در حال ارزیابی گزینه‌ها برای یافتن بهترین کشور امریکای جنوبی هستند که با اهداف و آرزوهای شخصی‌شان هم‌راستا باشد.

مهاجرت به آمریکای جنوبی 2025

چرا آمریکای جنوبی در سال 2025 مقصدی جذاب است؟

یکی از پرسش‌های اساسی متقاضیان مهاجرت این است که چرا قاره آمریکای جنوبی در سال 2025 به عنوان یک گزینه برجسته مطرح می‌شود؟ جذابیت این منطقه ریشه در چندین عامل کلیدی دارد که همگی نشان‌دهنده پتانسیل رو به رشد آن هستند. نخست، رشد اقتصادی پایدار در بسیاری از کشورهای این قاره نمود پیدا کرده است. این پویایی اقتصادی، که آمریکای جنوبی را به گزینه‌ای با پتانسیل بالاتر نسبت به گذشته تبدیل می‌کند، عمدتاً ناشی از موارد زیر است:

آمریکای جنوبی در سال‌های اخیر به‌واسطه رشد پیوسته در حوزه‌های مختلف اقتصادی نظیر کشاورزی، معدن، صنعت و فناوری، فرصت‌های شغلی بسیاری را برای متخصصان و نیروهای کار بین‌المللی فراهم کرده است. در برزیل، گسترش زمین‌های زراعی و استفاده از فناوری‌های هوشمند در کشاورزی باعث شده تا این کشور به یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان محصولات غذایی در جهان تبدیل شود. وجود کارخانجات خودروسازی و تجهیزات الکترونیک نیز بر جذابیت بازار کار افزوده است. در شیلی، ذخایر قابل‌توجه مس و لیتیوم نقش مهمی در تأمین نیازهای صنعتی جهان ایفا می‌کنند و این امر موجب شکل‌گیری صنایع معدنی پیشرفته و رونق اشتغال در رشته‌های مرتبط با معدن و مدیریت پروژه‌های استخراج شده است. در آرژانتین، بخش کشاورزی و دامپروری تاریخچه دیرینه‌ای دارد؛ بااین‌حال، طی سال‌های اخیر اقتصاد دیجیتال و استارتاپ‌ها نیز رشد چشمگیری داشته‌اند و زیرساخت‌های نوآورانه در صنعت IT شکل گرفته است. در کلمبیا نیز دولت با سرمایه‌گذاری در آموزش فنی‌وحرفه‌ای و زیرساخت‌های ارتباطی در تلاش است فضای پیوند صنایع سنتی با حوزه‌های جدیدی چون تجارت الکترونیک و فین‌تک را فراهم کند.
مجموع این تحولات موجب شده تا بازار کار در بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی برای نیروهای متخصص از زمینه‌های متنوع جذاب باشد. افزون بر آن، روی آوردن دولت‌ها به سیاست‌های تشویقی، مانند تخفیف‌های مالیاتی یا تسهیل صدور ویزای کار برای نیروهای توانمند و حرفه‌ای، در ارتقای پتانسیل اقتصادی این منطقه نقشی کلیدی داشته است. همچنین شرکت‌های چندملیتی و سرمایه‌گذاران بین‌المللی با راه‌اندازی پروژه‌های زیرساختی، تحقیقاتی و تولیدی، به رشد اشتغال دامن می‌زنند. حضور روزافزون برندهای معتبر جهانی در بازارهای آمریکای جنوبی نیز نشان می‌دهد که این منطقه در حال تبدیل شدن به یکی از قطب‌های جدید صادرات و واردات است. در مجموع، روند رو به رشد حوزه‌های حیاتی چون کشاورزی پیشرفته، معدن‌کاری مدرن و فناوری اطلاعات در کشورهای شاخص، چشم‌انداز روشنی از پایداری و گسترش فرصت‌های شغلی در آمریکای جنوبی ارائه می‌دهد؛ مزیتی که می‌تواند برای نیروی کار ماهر خارجی، نقطه عزیمتی مطمئن محسوب شود.

یکی از دلایلی که آمریکای جنوبی را به مقصدی محبوب برای مهاجران تبدیل کرده، هزینه زندگی نسبتاً پایین در قیاس با بسیاری از نقاط دیگر جهان است. هرچند میزان مخارج روزمره ممکن است بین شهرهای بزرگ و مناطق روستایی تفاوت داشته باشد، اما در مجموع، قیمت مواد غذایی، اجاره مسکن، حمل‌و‌نقل عمومی و حتی قبوض خدماتی در اکثر کشورهای این منطقه برای مهاجران مقرون‌به‌صرفه‌تر از مناطقی مانند اروپای غربی، آمریکای شمالی یا استرالیا خواهد بود. در شهرهای بزرگی نظیر سائوپائولو، بوئنوس‌آیرس یا سانتیاگو، هزینه زندگی در مرکز شهر می‌تواند نسبتاً بالا باشد، اما با کمی فاصله‌گرفتن از مراکز پرجمعیت، می‌توان مسکن مطلوب و مقرون‌به‌صرفه‌تری پیدا کرد. در سوی دیگر، شهرهای کوچکتر و مناطق حاشیه‌ای اغلب دارای قیمت‌های مناسب‌تر و سبک زندگی آرام‌تری هستند که برای بسیاری از مهاجران جذاب تلقی می‌شود.
از سوی دیگر، درآمدی که افراد با مشاغل تخصصی یا حتی دورکاری کسب می‌کنند، در مقایسه با هزینه‌های زندگی در آمریکای جنوبی اغلب قدرت خرید بالاتری را به آنها می‌دهد. البته باید توجه داشت که نوسانات ارزی و نرخ تورم در برخی از کشورها مانند آرژانتین یا ونزوئلا موضوعی جدی است و می‌تواند در بلندمدت برنامه مالی مهاجران را تحت تأثیر قرار دهد. در مجموع، اگرچه نمی‌توان تجربه یکسانی را از حیث هزینه‌های زندگی در تمام شهرها و کشورها داشت، اما مقایسه کلی بین میانگین درآمدها و هزینه‌ها نشان می‌دهد که برای بسیاری از مهاجران خارجی، به‌ویژه افرادی که دارای مهارت‌های تخصصی یا شغل‌های بین‌المللی هستند، زندگی در آمریکای جنوبی به‌صرفه‌تر خواهد بود. چنین مزیتی می‌تواند بخشی از فشار مالی را بکاهد و به مهاجران کمک کند تا سرمایه‌گذاری بیشتری در تحصیل، راه‌اندازی کسب‌وکار یا حتی تفریحات سفر داشته باشند.

آمریکای جنوبی به‌واسطه تاریخ پرفرازونشیب و همزیستی گروه‌های قومی متنوع، به گنجینه‌ای بی‌پایان از فرهنگ‌ها و آیین‌های گوناگون تبدیل شده است. این تنوع فرهنگی در موسیقی‌های محلی نظیر سامبا در برزیل و تانگو در آرژانتین، یا فستیوال‌های پرشور و رنگارنگ در بولیوی، کلمبیا و پرو جلوه می‌یابد. ترانه‌ها و رقص‌های محلی، آداب و رسوم مذهبی و جشنواره‌های ملی گرما و پویایی خاصی به فضای زندگی در این قاره می‌بخشد. فرهنگ مهمان‌نوازی نیز ویژگی برجسته‌ای است که بسیاری از مهاجران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مردم آمریکای جنوبی عموماً صمیمی و خوش‌برخورد هستند و به‌سرعت می‌توانند الفت و دوستی با افراد خارجی برقرار کنند.
از طرفی، در رستوران‌ها و آشپزخانه‌های خیابانی این منطقه، تنوعی از طعم‌ها و خوراکی‌های بومی خواهید یافت که از ذائقه بومیان آند گرفته تا تأثیرات فرهنگی اروپایی و آفریقایی را در خود جای داده است. غذاهایی مانند «آرپا» در کلمبیا و ونزوئلا، «آسادو» در آرژانتین، «موکیگا» در برزیل یا «سویچه» در پرو تنها بخشی از تنوع غذایی منطقه هستند که می‌توانند هر سلیقه‌ای را راضی کنند. افزون بر خوراک، سبک زندگی در آمریکای جنوبی معمولاً نسبت به شهرهای صنعتی جهان آرام‌تر و خانوادگی‌تر است. بسیاری از مردم وقت بیشتری برای دورهمی‌های خانوادگی، میهمانی‌های دوستانه یا گذراندن اوقات فراغت در کنار سواحل، پارک‌ها و فضاهای تفریحی عمومی اختصاص می‌دهند.
درعین‌حال، نباید از چالش‌های فرهنگی نیز غافل شد. ناآشنایی با زبان بومی، تفاوت در سبک‌های ارتباطی یا کلیشه‌های فرهنگی می‌تواند در نخستین ماه‌های اقامت موجب سوءتفاهم شود، اما اگر مهاجران به یادگیری زبان اسپانیایی یا پرتغالی و شناخت آداب محلی اهمیت دهند، به‌سرعت با جریان زندگی شاد و پرحرارت جوامع آمریکای جنوبی همراه می‌شوند. این پیوستگی فرهنگی یکی از دلایلی است که بسیاری از مهاجران پس از مدتی احساس «خانه دوم» را در این قاره تجربه می‌کنند.

آمریکای جنوبی به لحاظ جغرافیایی یکی از متنوع‌ترین مناطق کره زمین است؛ از کوه‌های سترگ آند که در چندین کشور امتداد دارند تا جنگل‌های بارانی آمازون در برزیل، پرو، کلمبیا و دیگر نقاط هم‌جوار، همه گواه شگفتی‌های بکر این سرزمین وسیع هستند. در امتداد سوی دیگر قاره، سواحل آفتابی برزیل و کارائیب، توده‌های مرجانی و حیات دریایی چشمگیری را برای ماجراجویان و غواصان فراهم می‌آورند. در جنوب قاره، منطقه پاتاگونیا در آرژانتین و شیلی جلوه‌ای دیگر از طبیعت وحشی را به نمایش می‌گذارد؛ سرزمینی وسیع با کوه‌های یخ‌بسته، دریاچه‌های زلال و مراتعی بادخیز که دل طرفداران طبیعت‌گردی را می‌رباید.
برای علاقه‌مندان به ماجراجویی، پیاده‌روی در مسیر معروف اینکا تریل به سمت ماچو پیچو در پرو، یکی از به‌یادماندنی‌ترین تجربه‌ها خواهد بود. همچنین کوهنوردی در قلل مرتفع آند، بازدید از آبشارهای ایگواسو در مرز برزیل و آرژانتین یا اکتشاف گیاهان و حیوانات کم‌نظیر در دل جنگل‌های انبوه آمازون، همگی نمایشگر گوناگونی شگفت‌انگیز طبیعت این قاره هستند.
از همین رو است که گردشگری اکوتوریستی در کشورهای آمریکای جنوبی طی سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته و بسیاری از کشورها تلاش کرده‌اند زیرساخت‌های گردشگری پایدار را توسعه دهند. این موضوع نه تنها اهمیت حفظ زیست‌بوم‌های ارزشمند منطقه را برجسته کرده، بلکه فرصت‌های اقتصادی و اشتغال قابل‌توجهی هم به‌همراه داشته است. مهاجرانی که عاشق طبیعت‌اند می‌توانند در اوقات فراغت، به ماجراجویی در این سرزمین‌های بِکر بپردازند و چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای را از نزدیک لمس کنند. فراتر از تفریح، سکونت در نزدیکی این منابع طبیعی زیبا و متنوع، کیفیت زندگی را به‌ویژه برای دوستداران طبیعت و هوای پاک بالا می‌برد. بی‌شک آمریکای جنوبی با این تراکم مناظر و پدیده‌های طبیعی گونه‌گون، آن دسته از مهاجران را که به دنبال تجربه واقعی از طبیعت هستند، ناامید نخواهد کرد.

با گسترش اینترنت پرسرعت و شکل‌گیری اکوسیستم‌های استارتاپی در کشورهای مختلف آمریکای جنوبی، فضا برای متخصصان حوزه دیجیتال، کارآفرینان و افرادی که به دورکاری یا فعالیت‌های فریلنس تمایل دارند، پویا و آینده‌دار شده است. شهرهایی نظیر سائوپائولو، بوئنوس‌آیرس، سانتیاگو و مدلین به‌عنوان قطب‌های نوظهور تکنولوژی در منطقه مطرح‌اند و با تشکیل شتاب‌دهنده‌ها، مراکز نوآوری و پارک‌های فناوری، فرصت‌های بسیاری برای راه‌اندازی یا گسترش کسب‌وکارهای آنلاین ایجاد کرده‌اند. این روند نه‌تنها باعث ورود سرمایه‌های جدید به عرصه‌های دیجیتال می‌شود، بلکه مهاجران دارای تخصص در برنامه‌نویسی، بازاریابی دیجیتال، تحلیل داده و دیگر رشته‌های مرتبط را نیز با آغوش باز می‌پذیرد.
علاوه بر این، برخی از کشورهای آمریکای جنوبی در حال تدوین و اجرای طرح‌های ویزای دیجیتال نومد (Digital Nomad Visa) یا سیاست‌های مشابه هستند که به متخصصان و فریلنسرهای بین‌المللی اجازه می‌دهد طی دوره‌ای مشخص، با حفظ استقلال کاری خود در این کشورها اقامت داشته باشند. افرادی که چنین ویزایی دریافت می‌کنند، می‌توانند به‌صورت دورکار برای شرکت‌های خارجی فعالیت کنند یا پروژه‌های فریلنسر خود را از هر نقطه جهان هدایت نمایند و در کنار آن از مزایای زندگی در منطقه‌ای مقرون‌به‌صرفه و سرشار از جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی بهره‌مند شوند.
ادر چنین فضایی، مهاجرانی که به حوزه‌های فناوری تسلط دارند، از امکاناتی نظیر فضای کاری اشتراکی، همایش‌های استارتاپی بین‌المللی و شبکه‌هایی از کارآفرینان بهره می‌برند. دولت‌ها هم با ارائه تسهیلات مالیاتی و تسهیل روال اداری در پی جذب این گروه متخصص هستند، چرا که حضور افراد ماهر در بخش دیجیتال می‌تواند به نوآوری و افزایش رقابت‌پذیری اقتصادی منجر شود. در نتیجه، آمریکای جنوبی در حال تبدیل‌شدن به یکی از مقاصد جذاب برای جامعه جهانی کارآفرینان و فریلنسرهاست که به دنبال شیوه‌های نوین زندگی و کار کردن دور از محدودیت‌های محلی هستند.

یکی از عوامل کلیدی در استقبال روزافزون از آمریکای جنوبی به‌عنوان مقصدی برای مهاجرت، رویکرد منعطف‌تر دولت‌های این منطقه در ارائه ویزا و مجوز اقامت به اتباع خارجی است. کشورهای عضو بلوک‌های منطقه‌ای نظیر مرکوسور (Mercosur)، اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی (UNASUR) و توافقات دو یا چندجانبه میان دولت‌ها، گام‌های مؤثری در کاهش موانع رفت‌وآمد و اقامت اتباع خارجی برداشته‌اند. برای مثال، کشورهای عضو مرکوسور قوانین مشترکی برای اعطای ویزا و اقامت موقت یا دائم وضع کرده‌اند که تا حد زیادی منطقه را از نظر مهاجرت نیروی کار و سرمایه‌گذار، به یک بازار مشترک تبدیل می‌کند.
برخی دولت‌ها نیز با آگاهی از نیازهای بازار کار خود، هدفمند به تسهیل روند مهاجرت برای متخصصان می‌پردازند. صدور ویزای کار موقت برای رشته‌های پرتقاضا نظیر IT، مهندسی انرژی، معدن و پزشکی یا ارائه تسهیلات برای راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک و متوسط از جمله اقدامات مثبتی است که در دهه اخیر شاهد آن هستیم. از سوی دیگر، سازوکارهایی مانند Recognized Refugee Status یا Special Humanitarian Visa در بعضی کشورها، به مهاجران و پناهجویانی که به دلایل سیاسی یا بحران‌های اقتصادی در جستجوی مقصدی امن هستند، فرصت بازسازی زندگی و ورود به بازار کار را می‌دهد.
در چنین چشم‌اندازی، مهاجرانی که قصد تحصیل یا کار دارند، با کاهش بروکراسی اداری برای اخذ مجوزها روبه‌رو می‌شوند و این امر علاوه بر صرفه‌جویی در زمان، احتمال موفقیت در فرآیند مهاجرت را بالاتر می‌برد. افزون بر آن، حضور وکلای مهاجرت بومی که با قوانین نوین و اصلاح‌شده کاملاً آشنا هستند، می‌تواند روند اخذ ویزا یا مجوز اقامت را تسهیل‌ کند. در مجموع، حرکت به سمت سیاست‌های مهاجرتی منعطف‌تر و هماهنگ‌تر در آمریکای جنوبی، زمینه‌ای مثبت برای افرادی ایجاد می‌کند که در پی فرصت‌های شغلی، تحصیلی یا سرمایه‌گذاری در این قاره هستند و قصد دارند آینده خود را در این جغرافیای وسیع و متنوع بسازند.

مروری بر کشورهای شاخص در آمریکای جنوبی

برزیل، آرژانتین، شیلی، کلمبیا، پرو و اروگوئه هر کدام مسیر متفاوتی برای جذب مهاجر دارند. برزیل با ویزای سرمایه‌گذاری VIPER (حداقل ۵۰۰‌هزار رئال) و امکان تبدیل آن به تابعیت در چهار سال، بازار کار گسترده و عضویت در مرکوسور را در اختیار شما می‌گذارد. آرژانتین مسیر سریع‌تری دارد؛ پس از دو سال اقامت پیوسته می‌توان درخواست پاسپورت داد. شیلی طبق قانون مهاجرتی ۲۱.۳۲۵ ابتدا اقامت موقت دو-ساله می‌دهد و سپس اقامت دائم. کلمبیا با ویزای سرمایه‌گذاری M-6 (حداقل ‎۳۳٬۱۰۰ دلار) راه پنج‌ساله تا اقامت دائم و ده‌ساله تا پاسپورت پیش‌بینی کرده است. در اروگوئه نیز اگر اثبات درآمد ماهانه ‎۱٬۵۰۰ دلار کنید، معمولاً ظرف ۱۲-۶ ماه اقامت دائم می‌گیرید و بعد از پنج سال (سه سال برای زوج‌ها) می‌توانید تبعه شوید.

از نظر قوانین مهاجرتی، همه‌ کشورها ویزای کاری و تحصیلی دارند، اما در مورد مسیرهای «سرمایه‌گذاری» تفاوت‌ محسوس است: برزیل و شیلی رقم سرمایه‌گذاری بالا اما بازه‌ زمانی کوتاه‌تری تا تابعیت ارائه می‌کنند، در حالی که کلمبیا با سرمایه‌ موردنیاز کمتر شروع می‌شود اما زمان دریافت پاسپورت طولانی‌تر است. همۀ این کشورها اقامت موقت را به‌شرط حفظ سرمایه یا حضور فیزیکی به اقامت دائم تبدیل می‌کنند و همگی اجازه دو تابعیتی را می‌دهند. عضویت مشترک در مرکوسور باعث می‌شود پس از دریافت اقامت دائم، رفت‌وآمد و کار در سایر کشورهای عضو آسان‌تر شود.

از حیث اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تفاوت‌ها تعیین‌‌کننده‌ی انتخاب نهایی‌اند: برزیل بزرگ‌ترین اقتصاد منطقه و مقصدی مناسب برای مشاغل فناوری و انرژی است؛ آرژانتین هزینه‌ زندگی پایین‌تر و جامعه‌ای چندفرهنگی با سبک زندگی اروپایی دارد؛ شیلی با ثبات سیاسی و رتبه بالای HDI، برای خانواده‌ها گزینه‌ای امن تلقی می‌شود؛ کلمبیا رشد سریع استارتاپ‌ها و بازار املاک پویا را عرضه می‌کند؛ پرو با میراث تاریخی و بخش گردشگری پررونق، فرصت‌های متنوع خدمات و توریسم را پیش پای مهاجران می‌گذارد؛ و اروگوئه به‌خاطر امنیت بالا، سیستم مالی شفاف و معافیت مالیاتی ۱۱-ساله بر درآمد خارجی، گزینه‌ای محبوب میان بازنشستگان و فریلنسرهاست. ترکیب این شاخص‌ها به شما کمک می‌کند مقصد مناسب را بر اساس بودجه، بازۀ زمانی مدنظر برای پاسپورت و سبک زندگی دلخواه انتخاب کنید.

مسیرهای اصلی مهاجرت به آمریکای جنوبی: راهنمای انواع ویزا

در ادامه برای هر یک از شش مسیر محبوب مهاجرتی، یک نمای کلی از مزایا، شرایط معمول و نکات کلیدی ارائه می‌شود. طبیعتاً جزئیات در هر کشور متفاوت است؛ بنابراین همیشه پیش از اقدام، آخرین مقررات را در وب‌سایت رسمی کنسولگری یا اداره مهاجرت همان کشور بررسی کنید.

1- مهاجرت کاری (Employment-Based Immigration) 

اگر یک شرکت در آمریکای جنوبی به شما پیشنهاد شغل بدهد، معمولاً می‌توانید برای ویزای کار یا اقامت موقت مبتنی بر اشتغال درخواست کنید.

  • برزیل – ویزای کار VITEM V: ابتدا کارفرما باید مجوز اقامت موقت را از وزارت دادگستری بگیرد. ویزا غالباً دو ساله صادر می‌شود و پس از دو سال قابل تمدید یا تبدیل به اقامت دائم است. 

  • آرژانتین – ویزای کار “23 A” یا “23 E”: گذرنامه با ۶ ماه اعتبار، فرم درخواست، عکس و قرارداد کاری الزامی است.

  •  در بازارهای بزرگ (‌مثلاً سائوپائولو یا بوئنوس‌آیرس) شغل در حوزه‌های فناوری، نفت و گاز، و مهندسی تقاضای بالایی دارد.

2- مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری و کارآفرینی

بسیاری از کشورها برای جذب سرمایه‌گذار خارجی، اقامت موقت یا دائم می‌دهند.

  • برزیل – ویزای سرمایه‌گذاری (VIPER): با سرمایه‌گذاری حداقل ‎BRL 150,000‎ (حدود ۲۸ هزار دلار) در یک شرکت فعال یا ملک، می‌توانید از روز اول اقامت دائم بگیرید و پس از ۳–۴ سال واجد شرایط تابعیت شوید.

  • شیلی و اروگوئه هم برنامه‌های مشابه برای کارآفرینان ارائه می‌کنند (حداقل سرمایه معمولاً از ‎USD 60–100 هزار‎ شروع می‌شود). مدارک ثابت‌کنندهٔ منبع سرمایه و طرح کسب‌وکاری که به اشتغال محلی کمک کند، حیاتی است.

3- مهاجرت از طریق درآمد غیرفعال (ویزای بازنشستگی یا رِنتیستا)

اگر حقوق بازنشستگی یا درآمد منظم برون‌مرزی دارید، گزینهٔ مستقلی برای شماست.

  • اروگوئه – ویزای Independent Means (Rentista): اثبات حداقل ‎USD 1,500‎ در ماه درآمد پایدار، گواهی‌های عدم سوءپیشینه و آزمایش پزشکی از جمله شروط است. 

  • پاراگوئه، اکوادور و کلمبیا نیز برنامه‌های «پِرمنسیادو/پنشنادو» دارند که معمولاً حول اثبات درآمد ماهانه ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ دلاری می‌چرخد. متقاضیان بالای 55 سال اغلب روند ساده‌تری دارند.

4- ویزای دیجیتال نومَد (Digital Nomad Visa)

برای فریلنسرها و کارمندان دورکار، چند کشور جنوبی گزینهٔ اقامت یک‌ساله (قابل تمدید) ارائه می‌کنند.

  • برزیل: حداقل ‎USD 1,500‎ درآمد ماهانه یا مانده‌حساب ‎USD 18,000‎، بیمهٔ سلامت و عدم سوءپیشینه شرط اصلی است.

  • کلمبیا و اکوادور نیز برنامه‌ای مشابه با آستانهٔ درآمدی نزدیک به ‎USD 900–1,300‎ دارند. مزیت بزرگ این ویزاها سرعت صدور و امکان سفر داخل منطقه MERCO SUR بدون نیاز به ویزای اضافه است.

5- مهاجرت تحصیلی (Study-Based Immigration)

دانشجویان خارجی می‌توانند با دریافت ویزای تحصیلی ابتدا اقامت موقت و سپس—در برخی کشورها—اقامت کاری/دائم بگیرند.

  • شیلی: برای دوره‌های بیش از ۹۰ روز باید از بیرون کشور ویزای دانشجویی بگیرید؛ زیر ۹۰ روز می‌توان با ویزای توریستی وارد شد.

  • برزیل و آرژانتین به دانشجویان کارشناسی تا دکتری اجازهٔ کار پاره‌وقت (۱۰–۲۰ ساعت در هفته) می‌دهند که می‌تواند به تمدید یا تغییر وضعیت پس از فارغ‌التحصیلی کمک کند.

6- مهاجرت از طریق الحاق خانواده (Family Reunification)

در صورت داشتن همسر، فرزند یا والدین با تابعیت یا اقامت دائم در کشور مقصد می‌توانید تقاضای ویزای خانوادگی بدهید.

  • برزیل – ویزای VITEM XI: ابتدا باید نسبت خانوادگی (شناسنامه، سند ازدواج) و اقامت/تابعیت فرد مقیم برزیل را ثابت کنید. ویزا یک‌ساله صادر می‌شود و قابل تمدید است.

  • شیلی: «Residencia Temporal por Vínculo Familiar» برای وابستگان درجه‌یک شهروندان یا مقیمان دائم صادر می‌شود و پس از یک سال قابل تبدیل به اقامت دائم است. 

شرایط و فرآیند عمومی درخواست مهاجرت به آمریکای جنوبی

ورود به مسیر مهاجرت به آمریکای جنوبی، سفری است که با آگاهی از شرایط عمومی و پیمودن گام‌های مشخص آغاز می‌شود. هرچند جزئیات این سفر بسته به کشور مقصد و نوع ویزای انتخابی شما رنگ و بوی متفاوتی می‌گیرد، اما چارچوب کلی آن شامل مراحل مشترک، مدارک استاندارد و الزامات پایه‌ای است که در ادامه به تفصیل به آن‌ها خواهیم پرداخت.

 گام‌های کلیدی در فرآیند درخواست

برنامه‌ریزی دقیق و اقدام به‌هنگام، کلید افزایش چشمگیر شانس موفقیت شما در فرآیند درخواست ویزاست. گام‌های اساسی که باید در این مسیر مد نظر قرار دهید، عبارتند از:

تحقیق هدفمند و انتخاب دقیق: پیش از هر اقدامی، نوع ویزای متناسب با شرایط خود را (مانند کاری، سرمایه‌گذاری، تحصیلی، رنتیستا، دیجیتال نومد یا الحاق خانواده) به دقت شناسایی کنید. برای دریافت آخرین اطلاعات درباره شرایط، مدارک مورد نیاز و هزینه‌ها، حتماً به وب‌سایت‌های رسمی سفارت یا اداره مهاجرت کشور مقصد (اعم از برزیل، آرژانتین، شیلی، کلمبیا، اروگوئه و غیره) مراجعه نمایید؛ این منابع همواره معتبرترین و به‌روزترین راهنما هستند.
برنامه‌ریزی زمانی و مدیریت فرآیند: فرآیند مهاجرت، از جمع‌آوری مدارک تا ثبت درخواست، انگشت‌نگاری و مصاحبه احتمالی، معمولاً ۳ تا ۶ ماه یا حتی بیشتر زمان می‌برد. تهیه یک چک‌لیست دقیق و زمان‌بندی واقع‌بینانه به شما کمک می‌کند تا تمامی مراحل را به‌موقع طی کرده و از تأخیرهای غیرضروری پیشگیری کنید.
پیگیری مستمر و آگاهی از تغییرات: قوانین مهاجرتی، به‌ویژه جزئیاتی مانند حداقل سرمایه‌گذاری، سقف درآمد لازم، مشاغل مورد تقاضا یا سهمیه‌های ویزا، پیوسته در حال تغییر هستند. بنابراین، رصد منظم آخرین اطلاعیه‌ها از طریق وب‌سایت رسمی سفارت یا کنسولگری کشور مقصد امری حیاتی است. اگرچه عضویت در انجمن‌های معتبر مهاجران می‌تواند مفید باشد، اما همیشه اطلاعات رسمی را ملاک تصمیم‌گیری خود قرار دهید.

 مدارک عمومی مورد نیاز برای اکثر ویزاها

هرچند فهرست دقیق مدارک بسته به نوع ویزا و کشور مقصد متغیر است، مجموعه‌ای از اسناد پایه تقریباً در تمام درخواست‌ها مشترک هستند. آماده‌سازی دقیق و صحیح این مدارک از همان ابتدا، اهمیتی حیاتی دارد:

پاسپورت معتبر: پاسپورت شما باید اعتبار کافی داشته باشد (معمولاً حداقل ۶ ماه پس از تاریخ ورود برنامه‌ریزی شده). نقص در این مورد می‌تواند منجر به رد درخواست شود.
اسناد هویتی: شناسنامه و سند ازدواج (در صورت تأهل) نیازمند ترجمه رسمی به زبان کشور مقصد (اسپانیایی یا پرتغالی) هستند. بسته به توافقات بین‌المللی، این ترجمه‌ها باید دارای مهر آپوستیل یا تأییدیه‌های لازم از سوی مراجع قانونی (مانند وزارت خارجه و دادگستری) باشند.
گواهی عدم سوءپیشینه: این گواهی که نشان‌دهنده سوابق کیفری پاک شماست، باید از مقامات انتظامی کشور(های) محل اقامت‌تان در سال‌های اخیر دریافت شود و معمولاً دارای اعتبار زمانی محدودی (مثلاً ۹۰ روز) است.
اثبات تمکن مالی: شما باید نشان دهید که توانایی مالی کافی برای پوشش هزینه‌های زندگی خود (و افراد تحت تکفل) در کشور مقصد را دارید. این امر معمولاً با ارائه گردش حساب بانکی ۳ تا ۶ ماه اخیر اثبات می‌شود. حداقل مبلغ مورد نیاز بسته به نوع ویزا و هزینه زندگی در کشور مقصد متفاوت است (مثلاً برای برخی ویزاها حدود ۱,۵۰۰ دلار در ماه یا بیشتر). ارائه مدارک تکمیلی برای اثبات منبع قانونی درآمد (مانند فیش حقوقی، قرارداد، اسناد تجاری) نیز اهمیت دارد.
گواهی سلامت: برخی کشورها ممکن است گواهی سلامت عمومی یا مدارک واکسیناسیون خاصی را الزامی بدانند (مثلاً واکسن تب زرد برای برخی مناطق برزیل). شرایط دقیق بهداشتی را از طریق منابع رسمی بررسی کنید.

 اهمیت تسلط به زبان (اسپانیایی / پرتغالی)

تسلط بر زبان رسمی کشور مقصد (اسپانیایی، یا پرتغالی در برزیل) نه تنها فرآیند درخواست ویزا را تسهیل می‌کند، بلکه نقشی کلیدی در موفقیت بلندمدت و کیفیت تجربه مهاجرت شما خواهد داشت:

امتیاز در پرونده‌های اقامتی: در برخی برنامه‌های مهاجرتی، ارائه مدرک زبان معتبر مانند DELE/SIELE (اسپانیایی) یا CELPE-Bras (پرتغالی) می‌تواند به عنوان یک امتیاز مثبت در نظر گرفته شود.
آمادگی برای مصاحبه سفارت: اغلب، مصاحبه‌ای کوتاه به زبان رسمی کشور مقصد در سفارت انجام می‌شود. اگرچه دانش پایه (سطح A2-B1) ممکن است کافی باشد، تسلط بیشتر به شما کمک می‌کند تا با اعتماد به نفس و وضوح بیشتری پاسخ دهید و تصویر مطلوبی از خود ارائه دهید.
کلید ادغام اجتماعی و پیشرفت شغلی: مهم‌تر از همه، زبان ابزار اصلی ارتباط مؤثر در زندگی روزمره است؛ از تعاملات ساده تا درک عمیق‌تر فرهنگ و جامعه میزبان. در عرصه شغلی نیز، تسلط به زبان دروازه‌ای به سوی شبکه‌سازی بهتر، فرصت‌های شغلی گسترده‌تر و پیشرفت حرفه‌ای است و فرآیند ادغام شما در جامعه جدید را به طور چشمگیری تسریع می‌بخشد.

 یک برنامه زمانی پیشنهادی برای فرآیند مهاجرت

(توجه: این یک برنامه زمانی تخمینی است و بسته به شرایط فردی، نوع ویزا و کشور مقصد می‌تواند متغیر باشد)

1. ماه اول: تحقیق نهایی، انتخاب قطعی کشور و نوع ویزا؛ ایجاد سیستمی منظم برای گردآوری و پیگیری مدارک.
2. ماه دوم: اقدام برای دریافت مدارکی که پردازش آن‌ها زمان‌بر است (مانند گواهی عدم سوءپیشینه، برخی مدارک پزشکی)؛ انتخاب و رزرو وقت مترجم رسمی معتبر.
3. ماه‌های سوم و چهارم: تکمیل دقیق فرم‌های درخواست و ارسال پرونده (آنلاین یا حضوری) طبق دستورالعمل سفارت؛ پرداخت هزینه‌های اولیه؛ آغاز یا تقویت برنامه یادگیری زبان (توصیه: حداقل ۴-۶ ساعت در هفته).
4. ماه پنجم: آمادگی و حضور در وقت تعیین‌شده برای انگشت‌نگاری یا مصاحبه (در صورت نیاز)؛ پیگیری وضعیت درخواست؛ انجام پرداخت‌های نهایی مربوط به صدور ویزا پس از تأیید.
5. ماه ششم به بعد: برنامه‌ریزی سفر و تهیه بلیط پس از دریافت ویزا؛ ورود به کشور مقصد؛ انجام امور اداری ضروری پس از ورود (ثبت اقامت، درخواست کارت شناسایی محلی، افتتاح حساب بانکی)؛ آغاز فرآیند سازگاری و استقرار در محیط جدید.

 چک‌لیست نهایی: مرور پیش از اقدام

پیش از ارسال نهایی درخواست یا آغاز سفر، مرور این چک‌لیست نهایی می‌تواند آرامش خاطر بیشتری به شما ببخشد و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کند:

 ☐ آیا تمامی مدارک رسمی (شناسنامه، سند ازدواج و…) ترجمه رسمی شده و تأییدیه‌های لازم (مانند آپوستیل) را طبق مقررات دارند؟
 ☐ آیا مدارک مالی (گردش حساب، گواهی تمکن) به‌روز هستند و با منبع درآمد قانونی و اظهار شده شما تطابق منطقی دارند؟
 ☐ آیا مدارک مربوط به مهارت زبان (در صورتی که برای ویزای شما الزامی یا امتیازآور است) آماده، معتبر و قابل ارائه هستند؟
☐ آیا اخیراً وب‌سایت رسمی سفارت یا اداره مهاجرت کشور مقصد را برای اطمینان از آگاهی از آخرین تغییرات احتمالی در قوانین یا رویه‌ها بررسی کرده‌اید؟
☐ آیا کپی‌های کافی و منظم (هم فیزیکی و هم دیجیتال در فضایی امن) از تمام اسناد و مدارک مهم تهیه کرده‌اید؟

زندگی در آمریکای جنوبی: اطلاعات کاربردی پس از مهاجرت

هزینه‌های زندگی به تفکیک (مسکن، خوراک، حمل‌ونقل، خدمات)

هنگام برآورد بودجه برای زندگی در پایتخت‌های محبوب آمریکای جنوبی، سه متغیّر اصلی بیشترین تفاوت را ایجاد می‌کنند: اجاره، حمل‌ونقل و نرخ تورّم/ارز. بر‌اساس داده‌های آوریل ۲۰۲۵ِ Numbeo، بوئنوس‌آیرس هنوز در گروه «مقرون‌به‌صرفه» قرار می‌گیرد؛ یک خانوادهٔ چهارنفره (بدون اجاره) با حدود ۲۷۰۰ دلار در ماه اداره می‌شود، و کارت حمل‌ونقل ماهانه فقط ۱۶ دلار است. در نقطهٔ مقابل، مونته‌ویدئو به‌دلیل مالیات بالا و واردات محور بودن اقتصاد، گران‌ترین سبد روزمره را دارد (بیش از ۵۰۰۰ دلار). ریو، سانتیاگو و لیما از نظر هزینهٔ کلی در میانه قرار می‌گیرند اما ساختار قیمتشان فرق می‌کند: در ریو و سانتیاگو اجارهٔ مرکز شهر نزدیک به ۵۰۰ دلار تمام می‌شود، ولی در ریو بلیت ماهانهٔ اتوبوس/مترو حدود ۴۶ دلار است—دو برابر بوئنوس‌آیرس. لیما و بوگوتا هنوز از مزیت نیروی کار ارزان بهره می‌برند اما افزایش قیمت انرژی باعث شده قبض‌های خدماتی و حمل‌ونقل جهش کند. اگر درآمد دلاری دارید، نوسان ارز (به‌ویژه در آرژانتین و کلمبیا) می‌تواند هزینهٔ واقعی شما را تا ۲۰ درصد بالا یا پایین ببرد؛ بنابراین داشتن حساب چند‌ارزی یا کارت فین‌تِک بین‌المللی توصیه می‌شود.
شهرهزینهٔ ماهانه خانوار ۴ نفره* (USD)اجارهٔ آپارتمان ۱ خوابه مرکز شهر (USD)آبانمان حمل‌ونقل ماهانه (USD)
بوئنوس‌آیرس، آرژانتین2 70762216
مونته‌ویدئو، اروگوئه5 079≈ 630≈ 52
ریو دو ژانیرو، برزیل1 995≈ 495≈ 46
سانتیاگو، شیلی2 606≈ 496≈ 42
لیما، پرو2 013≈ 600≈ 23
بوگوتا، کلمبیا1 797≈ 455≈ 43

سیستم بهداشت و درمان (دولتی و خصوصی، بیمه، کیفیت)

کشورهای عمدهٔ منطقه ترکیبی از سیستم‌های دولتی و خصوصی دارند. در برزیل و آرژانتین دسترسی همگانی به بیمارستان‌های دولتی رایگان است؛ با این حال، لیست انتظار طولانی و کیفیت متغیر موجب شده ۳۰–۴۰ درصد شهروندان به بیمهٔ تکمیلی خصوصی روی بیاورند. گزارش Health at a Glance 2023 نشان می‌دهد شیلی و اروگوئه از نظر امید به زندگی (۸۰+ سال) و تعداد پزشک به ازای هر هزار نفر در صدر آمریکای جنوبی قرار دارند.​OECD در مقابل، ونزوئلا و بولیوی با کمبود دارو و تجهیزات روبه‌رو هستند. میانگین هزینهٔ ماهانهٔ یک بیمهٔ خصوصی پایه برای فرد ۳۰ ساله در سائوپائولو بین ۶۰ تا ۱۱۰ دلار است؛ پلن‌های ممتاز تا ۲۵۰ دلار می‌رسد و اغلب پوشش دندان و بینایی را هم شامل می‌شود. مراقبت‌های اورژانسی برای خارجی‌ها بدون بیمه می‌تواند گران باشد (ویزیت اورژانس خصوصی در بوگوتا ~۱۲۰ دلار). توصیه می‌شود پیش از ورود، بیمهٔ بین‌المللی یا طرح محلی مورد تأیید ادارهٔ مهاجرت تهیه کنید؛ برخی ویزاها—مثل نومَد دیجیتال برزیل—اثبات پوشش درمانی تا سقف ۳۰ هزار دلار را الزامی می‌‌دانند. واکسیناسیون تب زرد برای سفر به نواحی آمازون و گواهی واکسن تب در بخش‌هایی از پرو و کلمبیا ضرورت دارد.

بازار کار و اشتغال برای مهاجران (چشم‌انداز، چالش‌ها، فرهنگ کاری)

بازار کار آمریکای جنوبی دو چهره دارد: اقتصادهای بزرگ مانند برزیل و آرژانتین صنایع تولیدی و انرژی قدرتمندی دارند، در حالی‌که شیلی و کلمبیا به مراکز نوپای فناوری و خدمات برون‌سپاری تبدیل شده‌اند. هم‌زمان، موج‌ جدید ویزاهای نومَد و کار از راه دور باعث شده شهرهایی مثل بوئنوس‌آیرس و مدئین به هاب فریلنسرها تبدیل شوند؛ تحقیقی در Worldcrunch نشان می‌دهد ۸۷ درصد نومَدهای منطقه ماهانه حدود ۲ ۵۰۰ دلار درآمد دارند و ۳۶ درصد آن را در مقصد خرج می‌کنند.​Worldcrunch توسعهٔ زیرساخت اینترنت فیبر در اروگوئه، شیلی و بخش‌هایی از برزیل سرعت دانلود ۱۵۰ مگابیت را در مناطق شهری رایج کرده است—مزیتی برای متخصصان IT و طراحان گرافیک. فرهنگ کاری عموماً رسمی‌تر از آمریکای شمالی است؛ تأخیر تا ۱۵ دقیقه «قابل‌قبول» تلقی می‌شود، اما تماس غیررسمی با مدیر بدون نوبت مرسوم نیست. حقوق‌ و دستمزد به دلار نسبتاً پایین است (مثلاً مهندس نرم‌افزار میانی در لیما ~۱ ۸۰۰‌ دلار)، ولی هزینهٔ زندگی هم پایین‌تر است. بزرگ‌ترین چالش برای خارجی‌ها زبان است: حتی در شرکت‌های چندملیتی، مکالمهٔ روزمره اسپانیایی یا پرتغالی ضروری است. اخذ «کارنامهٔ سوءپیشینه پاک» و معادل‌سازی مدارک تحصیلی معمولاً نخستین مراحل استخدام رسمی است.

سیستم آموزشی (مدارس، دانشگاه‌ها، کیفیت)

آمریکای جنوبی در سال‌های اخیر روی اصلاحات آموزشی سرمایه‌گذاری کرده، اما شکاف کیفیت همچنان محسوس است. بر اساس نتایج PISA ۲۰۲۲، تنها ۴۴ درصد دانش‌آموزان شیلی به سطح مهارت پایه در ریاضیات رسیدند؛ این رقم بالاترین عملکرد منطقه محسوب می‌شود ولی هنوز زیر میانگین OECD است.​OECD با این حال، دانشگاه‌های دولتی شیلی و برزیل (از جمله USP و UFRJ) در رتبه‌بندی QS بین ۳۰۰ دانشگاه اول جهان جای دارند و شهریهٔ دانشجویان خارجی در آن‌ها سالانه ۳–۶ هزار دلار است—به‌مراتب ارزان‌تر از اروپا. مدارس دولتی در اروگوئه، آرژانتین و کوبا رایگان‌اند، ولی خانواده‌های مهاجر غالباً مدارس دو‌زبانهٔ خصوصی یا بین‌المللی را ترجیح می‌دهند که هزینه‌ای بین ۴ تا ۱۲ هزار دلار در سال دارند. تقویم تحصیلی معمولاً از مارس تا دسامبر (نیمکرهٔ جنوبی) است؛ هنگام جابه‌جایی، انتقال فرزند به سیستم جدید مستلزم ترجمهٔ رسمی کارنامه‌ها و گواهی‌های واکسن خواهد بود. دورهٔ پیش‌دبستان در بسیاری کشورها اجباری نیست، اما ثبت‌نام زودهنگام تضمین‌کنندهٔ جای خالی است. بورس‌های تحصیلی—نظیر برنامهٔ ProUni برزیل یا Becas Chile—برای متقاضیان کارشناسی ارشد و دکتری باز است و اغلب پوشش کامل شهریه به همراه کمک‌هزینهٔ ماهانه ارائه می‌کنند.

امنیت و نکات ایمنی (نگاه بومیان، توصیه‌های عملی)

بر پایهٔ شاخص صلح جهانی ۲۰۲۴، اروگوئه امن‌ترین کشور آمریکای جنوبی است و تنها عضو منطقه در جمع ۵۰ کشور برتر قرار دارد؛ در مقابل، ونزوئلا و کلمبیا از نظر نرخ قتل و ناامنی شهری در رتبه‌های پایینی هستند.​Vision of HumanityVision of Humanity در بسیاری از پایتخت‌ها «سرقت موبایل» رایج‌ترین جرم علیه خارجی‌هاست؛ توصیه می‌شود از نمایش گوشی در خیابان‌های شلوغ، خصوصاً شب‌ها، خودداری کنید و از حمل پاسپورت اصلی بپرهیزید. پلیس گردشگری در لیما، بوگوتا و ریو در مناطق توریستی حضور دارد و زبان انگلیسی محدودی می‌داند. استفاده از تاکسی‌های اپلیکیشنی به‌جای تاکسی خیابانی سطح ریسک را کاهش می‌دهد. در برابر اعتراضات خیابانی—که در شیلی و آرژانتین فراز و فرود دارد—همیشه مسیر جایگزین داشته باشید؛ پلیس ضدشورش در این کشورها واکنش سریع و گاهی خشن نشان می‌دهد. دربارهٔ بلایای طبیعی نیز آماده باشید: زلزله در کمربند آند (شیلی، پرو، اکوادور) و طوفان در منطقهٔ کارائیب (کلمبیا شمالی) محتمل است؛ اپلیکیشن‌های هشدار زلزله و هواشناسی محلی به‌روز نگه داشته شوند. سرانجام، بیمهٔ سرقت منزل و بیمهٔ سلامت کامل برای جبران خسارات مالی و جسمی توصیه می‌شود؛ هزینهٔ سالانهٔ بیمهٔ حوادث خانگی برای آپارتمان ۸۰ مترمربعی در سانتیاگو حدود ۱۵۰ دلار است.

حمل‌ونقل و رفت‌وآمد (عمومی، خصوصی، رانندگی)

بیشتر کلان‌شهرهای منطقه به‌سمت سیستم‌های انبوه‌بر مدرن حرکت کرده‌اند. بوگوتا با TransMilenio—یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های BRT جهان با ۱۱۴ کیلومتر مسیر—الگوی موفقی برای کلمبیا و پرو بوده است.​Wikipedia در لیما، خط ۲ متروی جدید از دسامبر ۲۰۲۳ آغاز به کار کرده و اتصال شرق به مرکز شهر را کاهش داده است.​Wikipedia بلیت تک‌سفرهٔ مترو در سانتیاگو ۱ دلار و کارت ماهانهٔ دانشجویی ۱۸ دلار است. در شهرهای کوچک‌تر که مترو ندارند، مینی‌بوس (کُلِکتیوو) با کرایهٔ ۰.۳۰ تا ۰.۵۰ دلار روزانه‌ترین گزینه است. استفاده از خودرو شخصی در پایتخت‌ها با چالش ترافیک و پارکینگ مواجه است؛ در سائوپائولو طرح «رودیزیو» محدودیت تردد پلاک‌ها را برای کاهش آلودگی اعمال می‌کند. محبوبیت تاکسی‌های اپلیکیشنی همچنان رو به رشد است؛ Uber، Cabify و 99 سه بازیگر اصلی ۲۰۲۴ در بازار آمریکای جنوبی‌اند که به‌دلیل GPS و پرداخت دیجیتال، امنیت بالاتری نسبت به تاکسی خیابانی دارند.​Appicial Applications برای سفرهای بین‌شهری، خطوط اتوبوس خواب با صندلی‌های تخت‌خواب‌شو (Cama) در آرژانتین و شیلی راحت و مقرون به صرفه‌اند، در حالی‌که پروازهای ارزان‌قیمت با شرکت‌هایی چون Sky Airline یا Gol گزینه‌ای سریع‌تر برای مسیرهای طولانی به‌شمار می‌روند. رانندگی با گواهینامهٔ بین‌المللی در اغلب کشورها تا ۹۰ روز مجاز است؛ پس از آن باید گواهینامهٔ محلی بگیرید که مستلزم آزمون تئوری ساده و معاینهٔ چشم است.

امور مالی روزمره (افتتاح حساب بانکی، انتقال پول)

ادارهٔ امور مالی برای تازه‌واردان چالش‌برانگیز ولی قابل‌مدیریت است. در برزیل، افتتاح حساب بانکی به CPF (کد مالیاتی) و معمولاً کارت اقامت RNM نیاز دارد؛ برخی بانک‌های دیجیتال مانند Nubank با پاسپورت و CPF حساب موقت ارائه می‌کنند.​europartner.com.br در کلمبیا، بانک‌هایی مثل Bancolombia اجازهٔ افتتاح حساب برای غیرمقیمان با پاسپورت را می‌دهند، هرچند داشتن ویزای معتبر روند را سریع‌تر می‌کند.​Golden Harbors انتقال پول بین‌المللی از طریق سوئیفت ممکن است تا ۳۰ دلار کارمزد داشته باشد؛ سرویس‌های فین‌تک نظیر Wise کارمزد ۰.۵۷ درصدی و نرخ واقعی بازار ارائه می‌دهند و برای مبالغ خرد مقرون‌به‌صرفه‌اند.​Wise دستگاه‌های خودپرداز (ATM) شایع‌اند ولی سقف برداشت برای کارت‌های خارجی محدود است (معمولاً ۲۰۰–۳۰۰ دلار در هر تراکنش با کارمزد ۳–۶ درصد). پرداخت موبایلی با Pix در برزیل و Nequi/Daviplata در کلمبیا رایج است و حتی در بازارهای محلی QR کُد دارند. برای نگهداری سرمایهٔ دلاری، حساب‌های ارزی اروگوئه و پاراگوئه گزینهٔ مناسبی هستند زیرا کنترل سرمایه در این کشورها کمتر است. به‌دلیل نوسانات ارزی، داشتن حساب چند‌ارزی یا کارت دبیت بین‌المللی توصیه می‌شود؛ پیش از انتقال مبالغ بزرگ، نرخ رسمی و غیررسمی ارز را مقایسه کنید، زیرا در کشورهایی مثل آرژانتین فاصله می‌تواند تا ۳۰ درصد باشد. سرانجام، دانستن این‌که ادارهٔ مالیات محلی ممکن است تراکنش‌های بالای ۵ هزار دلار را گزارش کند به شما کمک می‌کند از مشکل‌های قانونی پیشگیری کنید.

همانطور که در این راهنمای جامع بررسی کردیم، چشم‌انداز مهاجرت به آمریکای جنوبی در سال 2025 تصویری چندوجهی و پویا ارائه می‌دهد. این قاره با آغوشی باز، ترکیبی منحصربه‌فرد از فرصت‌های اقتصادی نوظهور، هزینه‌های زندگی اغلب مقرون‌به‌صرفه، غنای فرهنگی بی‌نظیر و زیبایی‌های طبیعی خیره‌کننده را پیش روی مهاجران قرار می‌دهد. از سواحل پرجنب‌وجوش برزیل و ثبات نسبی اروگوئه گرفته تا پویایی شهری کلمبیا و شیلی، و پتانسیل‌های نهفته در آرژانتین و پرو، گزینه‌های متنوعی برای سبک‌های زندگی و اهداف مختلف وجود دارد. با این حال، موفقیت در این مسیر مستلزم درک دقیق شرایط اقامت امریکای جنوبی، آگاهی از چالش‌های موجود مانند نوسانات اقتصادی در برخی مناطق، پیچیدگی‌های بوروکراتیک، نیاز به تسلط بر زبان و ملاحظات امنیتی است.

 

پیدا کردن بهترین کشور امریکای جنوبی یک جستجوی کاملاً شخصی است و به اولویت‌های فردی، تخصص حرفه‌ای، توان مالی و انتظارات شما از زندگی بستگی دارد. هیچ فرمول واحدی وجود ندارد؛ آنچه برای یک متخصص فناوری در جستجوی فرصت‌های دیجیتال ایده‌آل است، ممکن است با نیازهای یک خانواده به دنبال کیفیت زندگی و سیستم آموزشی مناسب، یا یک بازنشسته در پی آرامش و هزینه پایین، متفاوت باشد. تاکید ما در طول این راهنما بر اهمیت تحقیق عمیق، برنامه‌ریزی دقیق و داشتن انتظارات واقع‌بینانه بوده است. مراجعه به منابع رسمی دولتی، مشورت با متخصصان مهاجرت در صورت نیاز، و تلاش برای یادگیری زبان و فرهنگ محلی، سنگ‌بنای یک انتقال موفق و تجربه‌ای پربار خواهد بود.

 

آمریکای جنوبی قاره‌ای در حال تحول است که با وجود فراز و نشیب‌ها، پتانسیل عظیمی برای رشد و پیشرفت در آینده دارد. برای کسانی که با آمادگی کامل، ذهنی باز و روحیه‌ای ماجراجو قدم در این راه می‌گذارند، این مهاجرت می‌تواند نه تنها یک تغییر جغرافیایی، بلکه فرصتی برای دگرگونی مثبت در زندگی شخصی و حرفه‌ای باشد.

مؤسسه مهاجرتی آریسان1 آماده است تا به تمامی سوالات شما پاسخ دهد و در این مسیر به صورت گام به گام شما را راهنمایی نماید. جهت کسب اطلاعات بیشتر، لطفاً با ما تماس حاصل فرمایید یا از فرم مشاوره استفاده نمایید.

4.5/5 - (2 امتیاز)